Η πρώιμη παρέμβαση στους παράγοντες κινδύνου ως προς την εξάρτηση (επιθετική συμπεριφορά, φτωχές κοινωνικές δεξιότητες, δυσκολίες προσαρμογής στο σχολικό περιβάλλον) έχουν μεγαλύτερη επίδραση στις μικρότερες ηλικίες και στόχο έχουν να βοηθήσουν τα παιδιά να μετακινηθούν από προβληματικές σε πιο θετικές συμπεριφορές (Lalongo et al.2001, Hawkins et al. 2008, NIDA 2014).
Το νηπιαγωγείο αποτελεί για τα νήπια τη μετάβαση από το σπίτι στην υποχρεωτική εκπαίδευση και τα μεταβατικά στάδια στην ζωή του ατόμου είναι στο επίκεντρο της πρόληψης. Τα χαρακτηριστικά και η λειτουργία του νηπιαγωγείου θυμίζουν αφενός τη ζεστασιά του σπιτιού και αφετέρου τους κανόνες και τις υποχρεώσεις του σχολείου. Στο νηπιαγωγείο το νήπιο αποκτά σχέσεις με άλλους συνομηλίκους και μπαίνουν στην ζωή του σαν σημαντικοί άλλοι, εκτός από τους γονείς και οι νηπιαγωγοί.
Στο δημοτικό υπάρχουν κάποια νέα ζητήματα που το παιδί χρειάζεται να διαχειριστεί με κυριότερο αυτό της σχολικής επίδοσης. Σε αυτήν την φάση το εγωκεντρικό και ανέμελο παιδί της προσχολικής ηλικίας αρχίζει, σταδιακά, να μεταβάλλεται σε ένα άτομο παραγωγικό για μάθηση, ικανό να δεχτεί τις δυνατότητες και αδυναμίες του μέσα από τη σύγκριση με τους συμμαθητές και να λύσει με υγιή και εποικοδομητικό τρόπο συγκρούσεις και προβλήματα με τους άλλους.
Οι δάσκαλοι και οι νηπιαγωγοί κατέχουν σημαντικό ρόλο καθώς, πέρα από την πνευματική και νοητική ανάπτυξη των παιδιών καλούνται να ενθαρρύνουν και την ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη, βοηθώντας τα να δοκιμάσουν τις δυνατότητές τους, να πάρουν πρωτοβουλίες και αποφάσεις, να συνεργαστούν και να επικοινωνήσουν αρμονικά με τους άλλους, να σχηματίσουν μια θετική εικόνα για τον εαυτό τους και να μάθουν να ενεργούν μέσα σε ένα πλαίσιο με σταθερούς κανόνες. Τα προγράμματα πρόληψης έρχονται να διευκολύνουν τους δάσκαλους και νηπιαγωγούς στο έργο τους, παρέχοντας τους το κατάλληλο υλικό, την εκπαίδευση και την υποστήριξη που χρειάζονται. Η ανάπτυξη κλίματος συνεργασίας στην τάξη είναι στόχος που διαπνέει όλα τα προγράμματα αυτής της βαθμίδας γιατί έτσι είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν παράγοντες κινδύνου όπως η σχολική αποτυχία, η επιθετικότητα, η αδυναμία παιδιών ένταξης σε ομάδες κλπ.